First of all, we visited the group of momuments around the Acropolis, and the ruins at Agora. This made us all think about the thread linking us with 2000 years of history… our concept of time changed a little…perhaps? Later on in the day, Sunion welcomed us in all its –not so usual- splendor. Posidon showed off his mite with a heavy downpour and strong winds. We read the poem, a chorus of voices repeating those moving lines. I lived one of those moments there. So did Katerina, and many others, I hope. Thanks Riba!
(Don´t let your feelings be erased. Allow them to grow old, and try to understand the images they have left behind imprinted on you).
Carme
2 comments:
I'm still living this romantic monent at Sunion!
I have just translated Riba's poem in Greek
Voila!
Σούνιο! εδώ μακριά σου σε αναπολώ με χαρά
Εσύ και ο διαρκής σου ήλιος,βασιλιά της θάλασσας και του ανέμου
η ανάμνησή σου με φέρνει, ευτυχή μες στη θαλασσινή αρμύρα,
δίπλα στο ακριβό σου μάρμαρο, εγώ όμοια ευγενής και αρχαίος.
Ακρωτηριασμένε ναέ, περιφρονείς τις άλλες στήλες
που στον πιθμένα του γκρεμού σου, κάτω απ' το γελαστό κύμα
ονειρεύονται την αιωνιότητα! Εσύ, λευκός μέσα στην εξοχότητά σου,
προστατεύεις τους θαλασσινούς, που η πορεία τους γίνεται αληθινή με την παρουσία σου,
προστατεύεις τον μεθυσμένο από τ' όνομά σου, που μέσα απ' την κακοτράχαλη γη έρχεται να σε αναζητήσει, υπερβολικός σαν τη σιγουριά των θεών,
προστατεύεις τον εξόριστο που μέσα στα σκοτεινά δάση σε νιώθει σα ζωή, σα πνεύμα! και αντλεί
από τη δύναμή σου τη δύναμη που τον σώζει απ' τα χτυπήματα της μοίρας,
πλούσιος απ' όλα όσα χάρισε και ολοκληρωτικά αγνός μες στα ερείπιά του.
thanks Riba
katerina
I'm still living this romantic monent at Sunion!
I have just translated Riba's poem in Greek
Voila!
Σούνιο! εδώ μακριά σου σε αναπολώ με χαρά
Εσύ και ο διαρκής σου ήλιος,βασιλιά της θάλασσας και του ανέμου
η ανάμνησή σου με φέρνει, ευτυχή μες στη θαλασσινή αρμύρα,
δίπλα στο ακριβό σου μάρμαρο, εγώ όμοια ευγενής και αρχαίος.
Ακρωτηριασμένε ναέ, περιφρονείς τις άλλες στήλες
που στον πιθμένα του γκρεμού σου, κάτω απ' το γελαστό κύμα
ονειρεύονται την αιωνιότητα! Εσύ, λευκός μέσα στην εξοχότητά σου,
προστατεύεις τους θαλασσινούς, που η πορεία τους γίνεται αληθινή με την παρουσία σου,
προστατεύεις τον μεθυσμένο από τ' όνομά σου, που μέσα απ' την κακοτράχαλη γη έρχεται να σε αναζητήσει, υπερβολικός σαν τη σιγουριά των θεών,
προστατεύεις τον εξόριστο που μέσα στα σκοτεινά δάση σε νιώθει σα ζωή, σα πνεύμα! και αντλεί
από τη δύναμή σου τη δύναμη που τον σώζει απ' τα χτυπήματα της μοίρας,
πλούσιος απ' όλα όσα χάρισε και ολοκληρωτικά αγνός μες στα ερείπιά του.
thanks Riba
katerina
Post a Comment